Inspiratie

Hoe….
Kreeg jij ooit een idee?
Vroeg jij je dat nooit eens af…?
Het was de stem van
Een van ons
Die jou het inzicht gaf
De stem van iemand als wij
Onzichtbaar aan je zij
Zo luisterde jij toe
Je noemde het inspiratie
Adem van de geest

‘Mathilde Santing’


2018 EEN BELANGRIJKE BESLISSING

Januari 2018 beslis ik om mijn eigen pad te bewandelen binnen het schilderen, geen cursus meer of feedback vragen over mijn werk. Maar gewoon gaan doen en zelf gaan voelen of het klopt voor mezelf wat ik wil weergeven.  Dit is echt wel een stap, je eigen plan trekken, en kijken wat er langs komt. Er zijn binnen het schilderen zoveel mogelijkheden, wat wil ik nu. Ik heb besloten dat ik voor mezelf hierin geen keuze hoef te maken. Wil ik een werk simpel opzetten en weergeven, of juist helemaal wil uitwerken, of dat ik juist wil dat er suggestie in het werk moet zitten dan doe ik dat.  Ik merk dat ik het laatste nog wel het alle moeilijkste vind, de kunst van het laten is echt lastig.

Wel wil ik zoveel mogelijk het werk laten ontstaan vanuit de ondergrond, maar er zijn dagen dat ik daar moeilijk kan komen, op deze dagen werk ik ook vanuit foto’s. Ik probeer dan wel uit de foto’s te halen wat ik denk nodig te hebben voor het geen ik wil schilderen.


KUNSTROUTE 2017

Ik laat verschillende nieuwe werken zien, de serie’ Spiegelingen’, die ik voor de groepsexpositie heb gemaakt voor ’ Reestzin’. Maar ook de serie ‘Poppenparade’.   De Poppenparade aan de weg tijdens de kunstroute geeft mijn zoektocht weer van het afgelopen jaar. Wat doet er toe, wat maakt een beeld sterk of krachtig of juist niet, of wat wil ik zelf gewoon in beeld brengen. Is het mogelijk om armen en benen weg te laten, of juist een niet uitgewerkt hoofd te schilderen. Hoe ver lukt het mij om hierin te gaan…

De Poppenparade

Mijn serie ‘Poppenparade’ is ontstaan na het werk wat ik heb gemaakt voor de eindopdracht van ‘Blikopener’ 2017 (zie hier onder).

Het verlangen om alleen te schilderen wat er voor mij toe doet is steeds groter geworden. Maar het is ook lastig om niet te veel in te vullen, ik merk dat ik erg hou van vormen. Wanneer ik een vorm zie kan ik hier zo mijn fantasie op loslaten, dat is echt heerlijk. Zo is de poppenparade dus ontstaan.

Poppen hebben altijd al een grote aantrekkingskracht op mij. Kinderen spelen met poppen voor houvast, of om al spelend grip te krijgen op hun jonge leven. Eigenlijk doe ik dit ook nog, de poppen geven mij de mogelijkheid helemaal in mijn fantasie te gaan. En brengen mij naar de theatrale wereld waar ik zo van hou, een wereld waarin van alles mogelijk is. Tijdens  het schilderen van de poppenparade lijkt mijn beeldentaal  steeds meer verbonden met de theatrale wereld van de clown,  met zijn speelsheid,  fantasie, en verbeelding. 

Het fascineert mij steeds weer hoe het mogelijk is dat het levenloze materiaal van de pop zoveel zeggingskracht kan hebben op ons, poppen kunnen ingewikkelde verhalen bereikbaar maken.

Dit werk gaat over de juiste verbinding en de bezieling van de pop en zijn speler. Hoe is het mogelijk dat het levenloze materiaal van de pop wordt bezield door de poppenspeler. Wanneer kunnen wij het geloven? Het is aan de poppenspeler om het eigen ego opzij te zetten om zo volledig in dienst te staan van de pop. Als kijker kunnen we ons nu volledig verwonderen over de puurheid van de pop en ons laten meenemen in de magische wereld van het poppenspel. De pop is in staat zowel het publiek als de poppenspeler te verrassen door de magie van de beweging, die ons kan ontroeren en meeneemt in een wondere wereld.


LESSEN VAN DE WIND 2017

Het tweede jaar gestart met het verdiepingstraject ‘Blikopener’. De eindopdracht was dit jaar werk te maken voor een grote expositie in Drenthe, genaamd ‘Reestzin’.  We kregen de opdracht naar het Reestdal  te gaan en ons daar te verbinden met het landschap. En dit heeft het volgende opgeleverd.

“Wat heb ik van de natuur te leren, welke spiegel wordt me voorgehouden? Ik maakte een foto van takken met het blad van vorig jaar er nog aan. Ze wilden nog niet los laten, te vroeg in het jaar, te koud nog voor nieuwe blaadjes. Ook in mij zijn er krachten die maken dat ik het moeilijk vind om het oude los te laten of daar het juiste moment voor te vinden. Dat bracht mij op het idee van de Spiegelingen. Het zijn er vijf geworden, geschilderd op losse doeken. Ze gaan behalve over vasthouden en loslaten, ook over het korte maar waardevolle moment van bloei, over het je laten meevoeren en schoonspoelen door de stroom, over de berusting van het avondrood, en over het zaad van inzicht dat zich soms verspreidt en soms ook niet.

Ik wilde mezelf uitdagen om losser te werken en heb dat heel letterlijk gedaan door op losse doeken te werken. De beelden liet ik vanuit mijn hoofd op het doek ontstaan, ik heb niks uitgemeten. Dat gaf ruimte voor experiment, het mocht allemaal gebeuren en dat gaf me veel plezier


KUNSTROUTE 2016

Dit jaar heb ik als binnenkomer aan de weg een zonnebloem gemaakt die bloeit vanuit een oude lampenstandaard waar de stekker nog aan zit. Deze bloem staat voor mij symbool voor het afgelopen jaar. Mijn zoektocht kostte best energie, maar wanneer je doorgaat in de zoektocht levert het juist ook weer heel veel energie op, en gaat het vanzelf stromen (en heb je geen extra energie meer nodig).


TUSSENTIJD

Dit is in 2016 het verdiepingsthema bij het traject ‘Blikopener’, een onderwerp wat heel goed bij me past, en heb ontdekt dat ik het daarom zo fijn vindt om te schilderen, door te schilderen kan ik nog weer gebeurtenissen herbeleven. Ik heb van daaruit ook veel meer werk geschilderd; deze werken zijn onder dit thema op mijn site te zien.

Tussentijd  –  het tijdloze:   De tijd die er toe doet, en tot leven komt als de klokken zwijgen. Het is het moment van bijzondere ervaringen en gebeurtenissen. Voor mij komt hier ook het tegenstrijdige naar voren, want die tijd gaat ook weer voorbij in de tijd. Dat geeft mij altijd een melancholisch gevoel. Ik zou momenten willen vasthouden, maar dat kan niet. Ik heb dit weer willen geven in het werk ‘Vrijheid’; De kooi staat voor mij symbool voor het verlangen dat iets kan blijven. Ik wilde het vogeltje  eerst in de kooi tekenen, met het deurtje dicht. Maar dan zet je juist iets vast, en het gaat vooral om de vrijheid, van het juiste moment. Zo gaan ook fijne momenten weer voorbij, want het is aangenaam alleen voor dat moment. Voor mij staat dit voor een levenskunst: zijn in het moment, en ervaren wat het je geeft, en wat nodig is voor jezelf en de ander.

Voor de  eindopdracht  heb ik drie werken gemaakt, ‘Vrijheid’, ‘Verlangen’,en ‘Verwondering’.  Ik heb in deze serie gewerkt met eigen beelden, en heb geprobeerd niet te perfect te werken, en met meer gelaagdheid.

Inspiratie:  Een boeiende lezing van Joke Hermsen, over de tijd. Ze heeft verschillende boeken geschreven over de tijd.


MIJN DAG

2016 | Gemengde technieken op doek | 60 x 80

Het werk ‘Mijn dag’ is ontstaan vanuit twee opdrachten. Het woord ‘tussentijd’ staat centraal waarbij ik moest werken vanuit een sprookje. Ik heb het sprookje ‘Hans en Grietje’ genomen. Ik moest hier iets uithalen wat voor mij van belang is, en dit uitwerken. Ik heb er het volgende voor mezelf uitgehaald: dat Hans en Grietje aan het eind van hun nare verblijf bij de heks met alle mooie edelstenen van de heks naar huis gaan en dat ze daarna samen een mooi leven hebben. Ik vind dit een mooie metafoor, die voor mij weergeeft dat een nare periode ook altijd iets oplevert, bijv. een inzicht waardoor je leven rijker en waardevoller kan worden. Zo staat dit meisje voor Grietje, maar ook voor een meisje wat na een lange periode met kuren klaar en schoon is van haar kankercellen. Met feestkroon en –jurk, en trots haar kanjerkralen tonend. Iedere kraal staat voor een bepaalde ingreep; er zijn kinderen met meters kralen….. De bloemetjeskraal staat voor het eind van de behandeling. Ik heb het werk ‘Mijn Dag’ genoemd omdat het symbool staat voor de dag die tussen de tijd van ziek zijn en de rest van haar leven in staat.

Ik ben zelf heel blij met dit werk, de eenvoud, en het licht. En dat het niet perfect is vind ik prettig, het past voor mij bij de broosheid van haar bestaan op dat moment. Het is een beeld wat ik vanuit mijn hoofd heb getekend. Ik heb dit werk kunnen maken na het lezen van het boek van Kiki Smith.

Kiki Smith | Her memory | ISBN: 978-84-93


BLIKOPENER IS BEGONNEN

Ik ben begonnen met het verdiepingstraject bij Francis Kilian, ik heb er erg veel zin in, ik ben benieuwd wat er op mijn pad komt.

www.trajectblikopener.nl

HERINNERINGEN BIJ HET LICHT VANDE MAAN

2015 | Gemengde technieken op doek | 80 x 120

Na het lezen van een kort verhaaltje van Toon Tellegen, was ik weer eens bijzonder geraakt. Toon Tellegen kan geweldig schrijven, zijn verhaaltjes zijn bijzonder clownesk en ik moet er vaak om lachen.  De verhalen hebben allemaal een onderliggende boodschap, die voor een ieder weer iets anders betekent.

Dit verhaal gaat over een klein doosje, waarin je van alles kon bewaren. En wanneer je het open deed, ja dan kon je de gekste dingen weer herinneren, en beleven. Ik hou van die’ kinderlijke ‘ fantasie.


OP DE STOEL VAN GOD

2013 | Olieverf op paneel | 55 x 120

Deze afbeelding staat voorop het boek van Paul Brand, met de titel ‘De stoel van God’. Het boek gaat over een jongen die lijdt aan de ziekte cystic fibrosis ook wel taaislijmziekte genoemd. Het boek gaat over euthanasie bij kinderen en geeft inzicht in het ziektebeeld en een indrukwekkend inzicht in de persoonlijke afwegingen die artsen maken bij de behandeling van hun ziekste patiënten.

 Na het lezen van dit boek had ik tijd nodig om het een plek te geven. Ik ben het beeld van de omslag gaan naschilderen, in de ondergrond ontstonden uit het niets engelen, hoe mooi is dat.

Dit werk heeft een mooie plek gekregen, bij voor mij onbekende mensen met een persoonlijk verhaal. Dit geeft het schilderen voor mij een extra dimensie.


MIJN CLOWN

In juni 2003 heb ik mijn eerst cursus clownerie gevolgd bij Ton Kurstjens . Dit heeft een grote impact op me en het heeft mijn leven veranderd. Ik ben super blij dat ik die stap ooit gezet heb.

De fantasie en beleving van de clown zitten in mij, het is dezelfde bron vanwaar uit ik schilder..

Verlangen

Kriebels van verlangen, onderin mijn buik. De clown.

Af en toe kom ik er een tegen, zomaar, onverwachts, midden in een stad.

Dan kan ik alleen maar blijven staan, en moet ik kijken, ik weet niet wat het is. Toen ben ik ze gaan kneden uit natuurlijk materiaal, een clown ontwaakte uit mijn handen.

Maar dat verlangen bleef. Naar wat, ik weet het niet.

Dan, na veel wikken en wegen, ontstaat het verlangen om het verlangen te ontrafelen.

Nu ben ik er achter, wat het groots verlangen is: dat is het ‘echt’ kunnen zijn, puur jezelf.

Weg van angsten en van twijfels, onbevangen kunnen zijn.

Nu weet ik wat er zo kriebelde, daar onder in mijn buik.

Anneke

Uit het boekje:  De clown, een wandelend hart

Ton Kurstjens

ISBN: 90-9017892-9

Een boekje voor mensen die weinig weten over clownerie. Het geeft een kijkje in de leef- en denkwereld van een clown.